Brot úr Saffó - úr ritgerð
„Ég segi það satt, ég vildi að ég væri dáin.
Hún grét þegar hún fór frá mér.
Hún sagði mér margt og meðal annars þetta:
„Ó, hvað við þurfum að þola!
Saffó, trúðu mér, sjálf vil ég ekkert fara.”
Ég svaraði henni þessu:
„Vertu sæl og farðu af stað,
og hugsaðu til mín, því þú veist hvað við vorum hrifnar af þér.
Og ef ekki, þá skal ég minna þig á...
... og nutum okkar.
Því þú krýndir þig mörgum krönsum
úr fjólum og rósum og ... af sama stað ...
...fyrir mig,
og þú lagðir um mjúkan hálsinn
marga ofna sveiga
alla úr blómum,
og þú smurðir þig
með mikilli ... ríkri olíu
og á mjúku rúminu ...
mjúku ...
svalaðirðu þrá þinni...
og ekki finnst nokkur ... né nokkuð
hof ...
sem við heimsóttum ekki...
eða laut ... dans
...”
<< Home