Bloggpóstur í flipp-moll, Doddetto

Mér leiðist, fertugsafmæli föður mins í fullum gangi fyrir ofan mig og gríðarlegur fjöldi fulls, miðaldra fólks. Vel má á það minnast að fullt fólk yfir unglingsaldri skal skjóta, éta og skjóta svo aftur. En til að bæta úr lífsleiða mínum ætla ég að byrja að stæla nánustu bloggara, allt í góðu gamni. Ég byrja á góðbloggaranum Dodda.



Vaáááá, hvað ég elska lífið! Gærdagurinn var feitt þverdagseip þegar þrymgervill þessi skreik (forn þátíð af sögninni að skrækja) úr sér loftleiðalungun með söngl-þumbi allmiklu. Namm! Í hinum helgu orðum Helebelabs frá Kórenu, hver uppi var á tímum Hóla-prestsdæmisins þegat Guðmundr góði fléng (forn þátíð af sögninni að flengja) páfann með sverum víbr-tappa, var uppi gulmennið Jorgé hinn argi sem tók upp sverð sitt Rifgeir gegn flyg-fílnum hvíta Jóni, hvers vinghaf var þrír tygir faðma, og réð hann niðurlögum Sókratesar frá Ding, mesta illingi (illum snillingi) sólarinnar. Í hans helgu orðum: 'Argh! Ég er Sókrates frá Ding, greifi af Svíþjóð. Óttist mig og hræðist!'

Nú getur þrymepið ekki kveðið meir, svefn kallar á mig með hvellnum lúðri Zorglodions. Meira síðar!

Huhu. Nær þér ekki alveg, kæri vin...