Það er ekki ég, Þorsteinn, sem skrifar, heldur hinn persónuleikinn minn, Adolf. Taka það fram.

Ég er viðbjóðslega, hræðilega, ógeðslega fúll og reiður og pirraður þessa stundina. Tvöfaldur enskutími þar sem maður lærir ekkert nema hversu mikið er hægt að hata hávaðann sem stafar frá endalausum fjölda helvískra stelpuskjátna fyrir hverjum hugtakið þögn er ekki skortur á hljóði heldur vöntun á hávaða.

Já, það eina sem ég get sagt er eitt stórt 'fuck you' til alls heimsins, og sérstaklega eftirfarandi hópa heilalausra blaðursgelgna:

1)Helvítis artí-fartí týpurnar, í buxum af pabba og með meik-öpp frá mömmu til að fela bólugröftinn og ljótleikann sem þær halda fram að sé allur afurð þess hversu listrænar þær eru, með ljóð um blóð sem þýða ekki rassgat og ljósmyndir af laufblöðum og kökur á mánudögum, með bleikar fléttur í hárinu sem er í tíkarspenum og í pilsi sem er svo ljótt að meira að segja amman sem átti það fyrir gekk aldrei í því, í einhverjum doppóttum kjól sem þjónar þeim tilgangi að láta þær líta enn verr út auk þess að fela fitukeppina og sigin brjóstin sem myndast hafa undan kerlingarskap og ofáti viðkomandi, FARIÐ TIL HELVÍTIS!

2) Helvískar gelgjurnar sem flissa og hlæja og píkuskrækja allan liðlangan daginn, ósýnilegar undir farða hvers magn gæti drekkt Hollandi, allar í of litlum gallabuxum og með alveg eins ógeðslega ljót belti með hræðilegu glingri á, í svörtu peysunni þarna sem allir kannast við sem er of stutt að neðan svo að það rétt svo sjáist í tilvonandi krabbameinssmitaðann magann eftir mánuði undir ljósabekk, með litað hár ljóst og toppinn niður við augu í beinni línu, allar eins, nafnlausar heildir af massa hvers greindarvísitala er lægri en meðalkjósanda í Texas-fylki, FJANDINN HIRÐI YKKUR!

...

Adolf er farinn. Ég bið þá sem ofangreindur texti móðgaði afsökunar, og hengi höfuð mitt í skömm, og spila Half-Life 2...